Friday, March 19, 2010

တန္ခူးမိုးေလ ရင္ကိုေခၽြေတာ့

ေမာင္လြမ္းဏီ

ကိုညဳိဒင္တို႔ ၃ ေယာက္ အခ်ဳပ္မွာ ၃ လေလာက္ ဒုကၡစရိယာက်င့္ၿပီး ျပန္ေရာက္လာၾကသည္။ ကိုညဳိဒင္ႏွင့္ ညြန္႔ေမာင္က ရပ္ကြက္တာ၀န္ရွိသူေတြကို ဓားႏွင့္ခ်ိန္ရြယ္ ၿခိမ္းေျခာက္မွဳ။ ငေပ်ာ့က တရား မ၀င္ လိုင္စင္မဲ့ အရက္ခ်က္လုပ္ ေရာင္းခ်မွဳ။ ငေပ်ာ့က ဒဏ္ေငြ ၃၀၀၀ အဆစ္ ေဆာင္လိုက္ရေသး၏။ အခ်ဳပ္က်ေနစဥ္ သူတို႔ ၃ ေယာက္၏ မိသားစု၀င္မ်ားက အလ်င္းသင့္သလို ထမင္းပို႔ ပစၥည္းပို႔ သေရစာပို႔ ၾကသည္။ တဦးတေယာက္ထဲအတြက္ ပို ့ၾကသည္မဟုတ္။ နည္းသည္မ်ားသည္မဟုတ္။ ေကာင္းသည္ ညံ့သည္ မဟုတ္။ ၃ ေယာက္စာ လာေတြ႔လာပို႔ၾကသည္။ မိသားစုေတြလို ဘ၀တူေတြမဟုတ္လား။ သာအတူ နာ အတူ။ စံအတူ ခံအတူလို ့ပဲ ဆိုရေခ်မည္။

ကိုညဳိဒင္ စိတ္ကပဲ ထင္ျမင္ေနလို႔လားမသိ။ သူတို႔ ၃ ေယာက္ကို ရံုးထုတ္လာသည့္ေန႔က အခ်ဳပ္ ကားေပၚကဆင္းေတာ့ ေရႊဘကို ကားေဘးမွာ ေတြ႔ရသည္။ ေရႊဘမွ ဟုတ္ရဲ႕လားလို ့ဇေ၀ဇ၀ါလည္းျဖစ္မိ၏။ ထြားလာလိုက္တဲ့ေကာင္။ အလံုးအထည္က ငါးေထြေပါက္ႀကီးတေကာင္အလား။ သူ ေရႊဘကို ၿပံဳးျပေတာ့ ေရႊဘက လက္သီးေထာင္ျပသည္။ သူက လက္မျပန္ေထာင္ျပလိုက္သည္။ မိလံုးက လက္ဘက္ရည္ထုပ္ႏွင့္ ေခါက္ဆဲြေၾကာ္ထုပ္ေတြ လာေပးသည္။ ညြန္ ့ေမာင္မိန္းမကလည္း ကြမ္းထုပ္တို႔၊ စီးကရက္ဘူးတို႔ ကမ္းသည္။ ငေပ်ာ့မိန္းမကေတာ့ စိမ္းစားဥေတြႏွင့္ ကန္ဇြန္းဥျပဳပ္ေတြကို အင္ဖက္ႏွင့္ တထုပ္ၾကီးထုပ္ယူလာ ရွာသည္။ တရားသူႀကီး စီရင္ခ်က္ခ်ၿပီးေတာ့ အားလံုးရယ္ႏိုင္ျပံဳးၾကၿပီေပါ့။ ငေပ်ာ့ ေဆာာင္ရမည့္ ဒဏ္ေငြ အတြက္ လိုေနသည့္ ေငြ ၁၀၀၀ ကို ရပ္ကြက္က လူေတြကပါ ႏိုင္နင္းသေလာက္ ၀ိုင္းကူ ထည့္ေပးၾကသည္။

သူတို ့အားလံုး အိမ္ျပန္ေရာက္ၾကေတာ့ ေမွာင္စျပဳေနၿပီ။ ညြန္ ့ေမာင္က သူ ့မိန္းမနဲ ့အိမ္ျပန္လိုက္သြားဥိး မယ္ကြာ ေနာက္ေန ့မွ ငါျပန္လာခဲ့မယ္ေျပာဆိုေတာင္းပန္တာကို မည္သူမွ လက္မခံၾက။ ေနစမ္းပါအုန္းကြာ တေအာင့္ေနျပန္ေပါ့။ အေစာႀကီးရွိပါေသးတယ္။ ရုပ္ရွင္ၿပီးခ်ိန္ေလာက္မွ ျပန္ပါ၊ ဟုတ္လား။ ကိုညဳိဒင့္ ေမတၱာ ရပ္ခံစကားမဆံုးမီ ငေပ်ာ့မိန္းမက အရက္ ၂ လံုးႏွင့္ ငါးေၾကာ္တပန္းကန္ လာခ်သည္။ ညြန္ ့ေမာင္ သူ ့မိန္းမ

မ်က္ႏွာ တခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး ဖန္ခြက္တလံုးဆဲြယူလိုက္ကာ ကိုညဳိဒင္ကို အရက္ထည့္ေပးလိုက္သည္။ သံတိုင္ၾကားထဲက အိပ္ရာ၀င္ညမ်ားကို စျမံဳ ့ျပန္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ အရသာပဲကြ။ ညြန္ ့ေမာင္စကား ကို ငေပ်ာ့က ခါးခါးသီးသီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျငင္းသည္။ ငါ့မိန္းမကို ဘယ္ေလာက္သတိရတယ္ဆိုတာ မင္း ေျပာလိုက္စမ္း။ မင္း၊ မင္းမိန္းမကို ေမ့ေနလိုက္တာကြာလို ့ေျပာပံုေလး လုပ္စမ္းပါအုန္း။ မင္း သိပ္အရသာ ရွိရင္လည္း ဒီတေခါက္ မင္းဘာသာမင္း ေညာင္းေပေတာ့။ အရက္တလံုး ကုန္ခါနီး အုန္းခင္ အိမ္ေပၚတက္ လာသည္။ ၾကက္တေကာင္ႏွင့္ အရက္ ၂ လံုးက လက္ထဲမွာ တဲြေလာင္း။ မိလံုးေရာ၊ မိလံုးမီးဖိုထဲကထြက္လာ သည္။ ဘာလဲ၊ ဘာလဲေတြ ဖမ္းေနတယ္။ ေရာ့ နင္တို ့မိန္းမတသိုက္ ၾကက္ခ်က္ေပး၊ ဆီျပန္ေလးေနာ္ ၊ ငါ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကက္သားဆီျပန္ေလး လြမ္းေလာက္ကေရာေပါ့။ ညြန္ ့ေမာင္ ထည့္စမ္းပါအုန္းဟ၊ ခုထိ မခ်ရ ေသးဘူး။ မင္းတိိုု ဖို ့ ေျမာက္ရြာမွာ ၾကက္သြားရွာေနရတာ။ အုန္းခင္က အဖမ္းမခံရဘူး။ ဗီြစီဒီစက္ကိစၥကုိ ရဲက စစ္ေတာ့ မိဘေမတၱာဆိုင္က ကုလားေလးက သက္ေသထြက္ေပးသည္။ ပိုက္ဆံအေၾကေခ်ၿပီး ငွါးသြား ၾကတဲ့ အေၾကာင္း။ သူ ့ဆရာ ျပန္လာေတာ့ သူက ေျမာက္ရြာ ခဏ ျပန္ေနတာနဲ ့လဲြသြားတဲ့အေၾကာင္း။ ဆရာ ကေတာ္လည္း ဆရာနဲ ့အတူ ပါသြားတာမို ့သူမေျပာႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္းေတြ ထြက္ဆိုေတာ့ အုန္းခင္က ၃ - ၄ ရက္ နဲ ့အိမ္ျပန္ေရာက္သြားတယ္။ ေအာက္စက္ငွါးတာခ်င္းတူတူ ညြန္ ့ေမာင္က ကိုညဳိဒင္ ဓားဆဲြတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါး ထိုးတဲ့ မွိန္းကို ဆဲြလိုက္လို ့ ဦးျခံဳတို ့က လူကိုေသေစႏိုင္တဲ့အရာေတြႏွင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ပါ တယ္ ဆိုၿပီး အမွဳဆင္ ဖမ္းတာ။ ဘာမွ လုပ္မရေတာ့မွ ရဲက ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္တာ။ ဒါေတာင္ ရဲအုပ္တေကာင္က အိမ္ကိုလာၿပီး မိလံုးဆီက ၂၀၀၀ ေတာင္းသြားေသးသတဲ့။ အရက္ ၃ လံုးကုန္ေတာ့ တအိမ္လံုးညံစီေနၿပီ။ ျမနႏၵာ ေနညဳိညဳိ ရစ္ခါသန္းေတာ့ အခ်ဳပ္္ခန္းမွာလ ညဳိဒင္ ညဳိဒင္ ညဳိဒင္ ညဳိဒင္ ဆိုၿပီး ငေပ်ာ့ ကလိုက္ တာမ်ား ဖိုးခ်စ္ အရွဳံးေပး ရမည္။ ပပ၀င္းခင္တို ့၊ ခ်စ္စႏုိးဦးတို ့၊ ေခ်ာရတနာတို ့ေလာက္ကေတာ့ နံမည္ႏွင့္ လိုက္ေအာင္ ငေပ်ာ့တို ့က အေပ်ာ့ကြ ဆိုၿပီး ေျခထိုးလိုက္တာ ျဖာေပၚကို ဟပ္ထိုးလဲက်ပါေလေရာ။ ကံသီလို ့ ဖန္ခြက္ ႏွဳတ္ခမ္းနဲ ့ ၿဂဳိေစာင္း ႏွင့္ မိတ္ေဆြ ျဖစ္မသြားတာလို ့ေျပာရမလားပဲဲ။

× × × × × × ×

သဘက္ခါ၊ အင္း ေနာင္ ၃ ရက္ဆို စၾကၤ္န္က်ၿပီပဲ။ အခါရက္မွာ သံုးဖို ့စဲြဖို ့ မိလံုးလည္း ေငြလိုမွာပဲ။ ေရႊဘလည္း လည္ခ်င္ပတ္ခ်င္မွာပဲလို ့ ကိုညဳိဒင္ ေတြေတြေငးေငး စဥ္းစားေနမိသည္။ အိမ္ေခါင္မိုးတြင္ ထိုးထားသည့္ ေလွာ္တက္မႀကီးကို ထဆဲြလိုက္ခ်င္သလိုုျဖစ္သြားသည္။ ေစ်းနားက ျမင္းလွည္းဂိတ္သြားၿပီး တရက္ေလာက္ ကုန္သြားထမ္းရ ေကာင္းမလား။ အိမ္ေအာက္ အိမ္ရိပ္မွာ ျဖာတခ်ပ္ခင္းၿပီး သရက္သီးေပါက္ ေနၾကသည့္ မိလံုးတို ့မိန္းမတသိုက္ကိုၾကည့္၍ ေတာင္ရြာဘက္ကို တေခါက္တက်င္း သြားရင္း သရက္သီး သြား ခူးရရင္ေကာင္းမလား။ ဒီလိုရာသီမ်ဳိးမွာ ကိုညဳိဒင္တို ့ အညာေျမလတ္တခြင္တြင္ မိန္းမမ်ားက သရက္ သီး ေပါက္။ မန္က်ီးသီးထု၊ ဆန္ေရြး ပဲေရြး လုပ္ၾကသည့္အခ်ိန္။ သရက္သီးေပါက္သည္ ဆိုသည္မွာ သရက္ သီးကို ဓားပါးပါးေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ထပ္ခနဲ ထပ္ခနဲ ေပါက္ၿပီး သရက္မႊာ အျမွင္းေလးမ်ား လုပ္ၾက သည္ကို ေျပာၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အဓိကအေၾကာင္းက ႏွစ္လံုးေပါက္ သရက္ခ်ဥ္ ထည့္ဖို ့ပင္။ သရက္သီးကို ေနာက္ တမ်ဳိး ပံုေဖာ္လုပ္ကိုင္ၾကေသးသည္။ ေနာက္တနည္းကေတာ့ ပိုးတီလို ့ေခၚၾကသည္။ သရက္ သီးကို အလံုး မပ်က္ ဓားထက္ထက္ႏွင့္ ဓားခ်က္ေစာင္း၍ တိုင္းတိုင္းဆဆျဖင့္ အသီးလိုက္ လီွးျခင္းျဖစ္သည္။ သရက္သီး တလံုးလံုး လွီးၿပီးပါက သရက္သီးမွာ အသီးပံု မပ်က္ေသာ္လည္း ပိုးတီတေကာင္လို ေပ်ာ့ေပ်ာ့အိအိ တဲြတဲြ ရြဲရြဲေလး ျဖစ္ေနသည္။ သရက္သီးမ်ားကို လိုအပ္သလို ေပါက္လွီးၿပီးၿပီဆိုပါက ရာ၀င္စဥ္ ့အိုးႀကီးမ်ားျဖင့္ သရက္ခ်ဥ္ထည့္ေတာ့သည္။ အခါရက္မွာ မပါမၿပီးသည့္ သရက္ခ်ဥ္။ တႏွစ္ပတ္လံုး ေရာင္းဖို ့စားဖို ့အတြက္ သရက္ခ်ဥ္ေပါက္ႏွင့္ ပိုးတီသရက္ခ်ဥ္မွာ ေဒသရိုးရာအစားအစာဆိုလည္း မမွားေခ်။ မိလံုးတို ့က အခါရက္ အိမ္စားေလးလုပ္ၿပီးပါက သရက္သီး အငွါးေပါက္က်သည္။ မ်ားမ်ားစားစား ရသည္ေတာ့မဟုတ္။ တပိသာမွ ၉၀ မ်ဳိး ၁၀၀မ်ဳိး။ သို ့ေပမယ့္ ေန ့လည္ေန ့ခင္း အပူဒဏ္ေရွာင္ရင္း အိမ္ေအာက္ေျမတလင္းတြင္ ျဖာတခ်ပ္ ခင္း၍ ွ သရက္သီးေပါက္က်၊ သို ့မဟုတ္ မန္က်ီးသီးထုက်သည္။ မန္က်ီးသီးထုသည္ဆိုသည္မွာလည္း အပင္မွ ပုတ္ခ်လာသည့္ မန္က်ီးမည့္မ်ားကို အခြံ အေၾကာမ်ားသင္၊ ၿပီး ေက်ာက္တံုး သို ့မဟုတ္လည္း သစ္တံုးမာမာ ေပၚတြင္ ေဒါင္လိုက္ ထုခ်လိုက္သည့္အခါ မန္က်ီးေစ့ေလးမ်ား ထြက္က်လာၿပီး မက်ီးသားခ်ည္း က်န္ေတာ့ သည္္။ ယင္းမက်ီးသီးမွည့္အေခ်ာမ်ားကို ႏွိးပုတ္ႀကီးမ်ားထဲ ထည့္သိုကာ ေရာင္းခ်သလို အိမ္စားလည္း ႏွစ္ လည္ခံ သိမ္းဆည္းထားၾကသည္။

ပဲေရြး ဆန္ေရြးအလုပ္ကလည္း လြယ္သည္ေတာ့မဟုတ္။ အိ္မ္စား၊ အိမ္ဆြမ္းခ်က္ဖို ့ေလာက္က မသိ သာေပမယ့္ အခါရက္ ၅ ရက္လံုးလံုး လမ္းထိပ္က မဏပ္က ေလာင္းလွဴမယ့္ အာရံုဆြမ္းအတြက္ စပါးလံုးေရြး ရတာက ခါးခ်ိခမန္း။ ဒီအလုပ္ေတြက တန္ခူးျမည္မွတ္ ဖက္ဆြတ္ေရတိုး သၾကၤန္မိုး မရြာမီ ၿပီးစီးထားရမည့္ ရာသီအလုပ္ေတြေလ။ အပူကိုေရွာင္ရင္း၊ ကုသိုလ္လည္းရ၊ အပိုေငြကေလးလည္းရ ဆိုသလို လုပ္ၾကေပမယ့္ လုပ္သားက်င့္ေနၾကသူေတြခ်ည္းပါ။ အထူးသျဖင့္ မိန္းခေလးမွန္ရင္ ၉ ႏွစ္၊ ၁၀ ႏွစ္ အရြယ္ေတြကတည္းက လုပ္ရကိုင္ရ အကြ်မ္းတ၀င္ရွိၾကၿပီးသားေတြကိုး။

× × × × × × ×

ကိုညဳိဒင္ ကုန္ထမ္းက ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေနလံုးပင္ ဆည္းဆာေရာင္ ေတာက္ေနေလၿပီ။ မိလံုးကို အိမ္ ကျပင္တြင္ ပါးကြက္ၾကားအေဖြးသားႏွင့္ ပန္းေတြေရေဆးေနသည္ကိုေတြ ့ရ၏။ သႀကၤန္အတာအိုး ျပင္ေနပံုရ သည္။ ကုန္ထမ္းလို ့ရလာသည့္ ေငြထဲမွ ၁၅၀၀ ကို မိလံုးကို ေပးလိုက္သည္။ ေရႊဘေရာလို ့ ေမးမည္အလုပ္ သူ ့ရြယ္တူေကာင္ေတြႏွင့္ အုန္းလက္ေတြ ဒယဥ့္တိုက္ ဆဲြသြားသည္ကို ေတြ ့လိုက္ရသည္။ လမ္းထိပ္မွာ ေရ ကစားမဏပ္ ေဆာက္ေနၾက ၿပီေပါ့။ ေအာ္ မနက္ဖန္ဆို သၾကၤန္က်ေတာ့မွာပါလား။ ေရႊဘအတြက္ ေငြ ၅၀၀ ဖယ္ထားလိုက္သည္။ ငေပ်ာ့အိမ္ဘက္မွ ေခတ္ေပၚသၾကၤန္သီခ်င္းမ်ားက သူ ့ရင္ကို လာမွန္သည္။ သူတို ့ သီခ်င္းေတြကို ကိုညဳိဒင္ ေကာင္းေကာင္းနားမလည္။ ငေပ်ာ့ကေတာ့ သူ ့ဆိုင္ကို အရက္လာေသာက္သည့္ ေကာင္ေလးေတြအႀကဳိက္ ဖြင့္ေပးပံုရသည္။ တကယ္ေတာ့ ကိုညဳိဒင္တို ့လူသိုက္က သၾကၤန္မင္းသားႀကီး ကိုေဇာ္၀မ္းမွ ကိုေဇာ္၀မ္း။ နံပါတ္၀မ္းတစ္ ဂဏန္းတစ္။ သိပ္ခ်စ္ၾကႀကဳိက္ၾကသူေတြမဟုတ္လား။ ခနေနေတာ့ ကိုေဇာ္၀မ္းရဲ ့ ေရႊမန္းမာလာ သီခ်င္းကို ၾကားရသည္။ ကိုညဳိဒင္ ေပါင္ကိုပုတ္၍ စည္းလိုက္ရင္း ေရႊမန္းမာလာ သီခ်င္းကို လိုက္ညည္းေနမိသည္။

မနက္ေ၀လီေ၀လင္းအခ်ိန္မွာ ငေပ်ာ့ ႏွင့္ အုန္းခင္တို ့၏ သၾကၤန္က်ၿပီေဟ့လို ့သံၿပဳိင္ေအာ္လိုက္သံ ႀကီးက ကိုညဳိဒင့္ရင္ထဲမွာ ပိေတာက္ေတြ အခိုင္လိုက္ပြင့္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ သၾကၤန္မိုးရနံ ့။ ေျမသင္းနံ ့။ ပိေတာက္ပန္းရနံ ့ေတြက ဆင္ေျခဖုံးရပ္ကြက္ေလးကို လန္းဆတ္စိုစြတ္ ေမႊးပ်ံ ့ေနပါပေကာ။ ပိေတာက္ေတြ ေရႊရည္လူးတဲ့ အတာရက္ကို ငါဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ မိလံုး နင္အသိေနာ္လို ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္တာ ကာလက စကားေတြကို မိလံုး မွတ္မိေလမလားေတြးမိရင္း ကိုညဳိဒင့္အၿပံဳးတခ်က္က ေရႊေရာင္၀င္းလက္သြားသည္ကို မိလံုး အံ့အံ့ၾသၾသ ၾကည့္မိသည့္အခိုက္ ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္လံုး ေႏြးကနဲျဖစ္ သြားသည္။



ေမာင္လြမ္းဏီ

၁၈ -၃- ၂၀၁၀

1 comment:

Dr. Myo Chit said...

စၾကၤ္န္က်ၿပီပဲ။ ဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာလဲ မသိဘူး

 
/* EOT ----------------------------------------- */